Nesta entrada vou a falar un pouquiño da situación que está a vivir fundamentalmente a xuventude galega e que repercute directamente na súa sociedade.
Seguramente oíchedes sobre a masiva emigración dos rapaces galegos cara outras áreas de España, e fundamentalmente a outros países occidentales. A que se debe isto?
A forma fácil de explicalo é na que vos digo que aquí, en Galicia, non hai traballo. É dicir, non o hai e non o crean porque non lles da a gana aos "de arriba". Aínda así eu podería dicirvos que si hai un sector no cal estaríase creando emprego, o sector primario. Neste sector os que traballan a terra son maioritariamente persoas de idade avanzada e a suplición deses postos está case garantizada.
Pero como é normal, volvemos aos problemas. Os rapaces galegos non queren traballar no campo por dúas sinxelas razóns: que ese tipo de traballo non lles gusta e porque cobrarían moi pouco. Xa que non hai traballo, que fan estes rapaces? Emigrar, e con isto producense outras dúas cousas: a fuga de cerebros sempre tan comentada e do que falei noutra entrada, o avellentamento da poboación galega.
Se me preguntades como será esta situación no futuro. Pois sería algo parecido a Galicia-País dos vellos.
Aínda por riba de eso debido a que os que traballan a terra ven que non cobran case nada, venden ás súas terras a empresas e privatizan as zonas.
Polo que ao futuro haberá que añadirlle que ó redor das cidades veremos verxas e alambradas debido a que todo o campo e monte galego será privado. Unha visión triste, moi triste. Pero sen importancia para os que utilizaran nese momento a terra. Ó diñeiro manda, os beneficios mandan. Onde haxa diñeiro hai sonrisas e listo. Os galegos rodeados de verxas coma se foxe unha comunidade-cárcere, e os ricos aos que lles pertence agora a terra galega estarán na outra punta de España contando o seu bonito diñeiro no seu chalé.
Galicia vai mal, moi mal, non só neste ámbito ou nos que comentei nas outras entradas. Galicia vai mal en todos os aspectos, e eu pregúntome. Sucederá algo que nos libere por fin ou vereime obrigado a emigrar tamén?
domingo, 18 de mayo de 2014
viernes, 16 de mayo de 2014
Eucalipto = Negoción
Non sabia que traballo facer ata que recordei unha das miñas viaxes ó pobo da miña avoa en Asturias.
E recordo perfectamente que aínda que ninguen se libra dos condenados eucaliptos, ali coidan o bosque autóctono. Por exemplo todas as tardes marchaba cara a Tahona de Besnes polo camiño antiguo e era un camiño de terra que ao meu gusto, pasaba polo medio do bosque.
A min sinxelamente, encantame ir por ese camiño. Sinteste coma se por primeira vez tiveras contacto coa natureza. Andas por un bosque denso no cal as súas árbores cobren o sol deixando pasar raios de luz, e oes os pitiños dos paxaros e o fluir dun pequeno río.
Sen embargo en Galicia a cousa non é tan boa, como non vaias ás Fragas do Eume non vas a ver árbores autóctonas nas cercanias. É vergoñento que non poida saír da cidade e ver unha árbore da miña terra.
Pero como non, pesan máis o diñeiro e a economía.
Se tivese que dicir a miña opinión neste ámbito pois é de dicir, que non sabería dicir unha con seguridade. Porque o futuro disto é moi incerto.
Se me poño a pensar consigo dúas posibilidades, pero seguro que hai máis.
Unha sería a desaparición do bosque autóctono por completo e todo o que foi noso desaparecerá e cando ti lle contes aos teus netos o bonitos que eran aqueles bosques de carballos e robles, eles preguntaranche que a onde fuches de viaxe.
Outra sería o avance do cultivo do eucalipto ata extremos (igual que na anterior) pero deixando uns puntiños minúsculos para as arbores autóctonas. E como non, se queda pouco dunha cousa porque non van a utilizala para conseguir diñeiro? Collerán as árbores, as trasladaran a un centro, museo ou mostra e terás que pagar para ver algo que te foi arrebatado.
E para isto convidovos a ler un análisis que Green peace fixo para o tema do eucalipto.
Pinchade aqui para lelo.
Invitovos encarecidamente a que dedes a vosa opinión sobre o asunto que mencionei máis arriba sobre que, seguro que hai máis posibilidades do futuro para os nosos bosques.
E recordo perfectamente que aínda que ninguen se libra dos condenados eucaliptos, ali coidan o bosque autóctono. Por exemplo todas as tardes marchaba cara a Tahona de Besnes polo camiño antiguo e era un camiño de terra que ao meu gusto, pasaba polo medio do bosque.
A min sinxelamente, encantame ir por ese camiño. Sinteste coma se por primeira vez tiveras contacto coa natureza. Andas por un bosque denso no cal as súas árbores cobren o sol deixando pasar raios de luz, e oes os pitiños dos paxaros e o fluir dun pequeno río.
Sen embargo en Galicia a cousa non é tan boa, como non vaias ás Fragas do Eume non vas a ver árbores autóctonas nas cercanias. É vergoñento que non poida saír da cidade e ver unha árbore da miña terra.
Pero como non, pesan máis o diñeiro e a economía.
Se tivese que dicir a miña opinión neste ámbito pois é de dicir, que non sabería dicir unha con seguridade. Porque o futuro disto é moi incerto.
Se me poño a pensar consigo dúas posibilidades, pero seguro que hai máis.
Unha sería a desaparición do bosque autóctono por completo e todo o que foi noso desaparecerá e cando ti lle contes aos teus netos o bonitos que eran aqueles bosques de carballos e robles, eles preguntaranche que a onde fuches de viaxe.
Outra sería o avance do cultivo do eucalipto ata extremos (igual que na anterior) pero deixando uns puntiños minúsculos para as arbores autóctonas. E como non, se queda pouco dunha cousa porque non van a utilizala para conseguir diñeiro? Collerán as árbores, as trasladaran a un centro, museo ou mostra e terás que pagar para ver algo que te foi arrebatado.
E para isto convidovos a ler un análisis que Green peace fixo para o tema do eucalipto.
Pinchade aqui para lelo.
Invitovos encarecidamente a que dedes a vosa opinión sobre o asunto que mencionei máis arriba sobre que, seguro que hai máis posibilidades do futuro para os nosos bosques.
miércoles, 7 de mayo de 2014
O pobo galego sen galego
Agora mesmo na actualidade moita xente di que en Galicia fálase galego maioritariamente, como por exemplo din nesta páxina. Nela dise que o galego e moi falado en Galicia, que case todos os galegos queren falar galego e que realmente o galego non está en perigo.
Aínda que algunhas cousas sexan certas, eu non creo que a maioria dos galegos falen galego. Grazas a bastantes viaxes que fixen, viaxei bastante por Galicia e non me encontrei a tanta xente como se di nesa páxina quefale galego. Por exemplo de rapaces da miña idade só conozcoa dous que o falen sempre, e un deles non é de aquí, de Ferrol.
Por outro lado nin de broma creo que os galegos queran falar todo en galego. Na miña vida escoitara iso. De verdade as persoas, co acostumadas que estan a falar en castelán cambiaran ao galego? Conlevando iso a cambios bastantes molestos para eles? Por exemplo no traballo, ou en asuntos estatales.
Pero o mellor é o de que o galego non está en perigo, nin moito menos. A educación fai que moitos nenos acaben falandoo, non si? Pois non. Moitos nenas/os e rapazas/ces acaban falando en castelán debido aos prexuízos do galego e pode verse como o uso do galego vaise deixando de lado a medida que avanzan os anos, vendo que son as persoas máis vellas as que máis o utilizan e as máis novas as que menos.
O futuro do noso idioma é a este paso a súa desaparición. Nin medidas do goberno nin profesores virtusos ós que lles guste falalo e ensinalo poderán cambialo.
Dentro de trinta e pico anos pode que o galego sexa unha lingua casi extinta que só se fala en determinados puntos focais, e que coa morte dos seus falantes acabe desaparecendo.
Este é o meu punto de vista sobr o futuro do galego. Como pode sobrevivir un idioma as inclemencias da sociedade?
Pode que aínda se estea a tempo de salvar ó idioma galego , pero, eu creo que nun futuro o galego desaparecerá e o fará lenta e silenciosamente, sen que ninguén se dea conta ata que sexa demasiado tarde e cando os nosos netos nos pregunten por aquel idioma, nós , que non o falamos a excepción de no ámbito educativo que lles responderemos? Nese momento poderá revivir?
Aínda que algunhas cousas sexan certas, eu non creo que a maioria dos galegos falen galego. Grazas a bastantes viaxes que fixen, viaxei bastante por Galicia e non me encontrei a tanta xente como se di nesa páxina quefale galego. Por exemplo de rapaces da miña idade só conozcoa dous que o falen sempre, e un deles non é de aquí, de Ferrol.
Por outro lado nin de broma creo que os galegos queran falar todo en galego. Na miña vida escoitara iso. De verdade as persoas, co acostumadas que estan a falar en castelán cambiaran ao galego? Conlevando iso a cambios bastantes molestos para eles? Por exemplo no traballo, ou en asuntos estatales.
Pero o mellor é o de que o galego non está en perigo, nin moito menos. A educación fai que moitos nenos acaben falandoo, non si? Pois non. Moitos nenas/os e rapazas/ces acaban falando en castelán debido aos prexuízos do galego e pode verse como o uso do galego vaise deixando de lado a medida que avanzan os anos, vendo que son as persoas máis vellas as que máis o utilizan e as máis novas as que menos.
O futuro do noso idioma é a este paso a súa desaparición. Nin medidas do goberno nin profesores virtusos ós que lles guste falalo e ensinalo poderán cambialo.
Dentro de trinta e pico anos pode que o galego sexa unha lingua casi extinta que só se fala en determinados puntos focais, e que coa morte dos seus falantes acabe desaparecendo.
Este é o meu punto de vista sobr o futuro do galego. Como pode sobrevivir un idioma as inclemencias da sociedade?
Pode que aínda se estea a tempo de salvar ó idioma galego , pero, eu creo que nun futuro o galego desaparecerá e o fará lenta e silenciosamente, sen que ninguén se dea conta ata que sexa demasiado tarde e cando os nosos netos nos pregunten por aquel idioma, nós , que non o falamos a excepción de no ámbito educativo que lles responderemos? Nese momento poderá revivir?
Novos vs anciáns
Imaxinádevos por un momento a Galicia en 2040. Que pensades que haberá? Eu, sinxelamente, creo en que a nosa comunidade será o asilo de España, se segue polo camiño que vai.
Isto xa mo teño imaxinado. Aos 44 anos vir aqui ou simplemente saír da casa (para os que quedaran aquí) e non ver máis ca un neno nunha rúa chea de anciáns e adultos. E só por iso o futuro tanto deses nenos coma dos anciáns será escuro. A non ser que a xubilación se adiantase máis anos (que o goberno é capaz de todo) a xubilación aparecería como un dos principais problemas e causas de preocupación para os anciáns, xa que se non hai un numero suficiente de persoas traballadoras, os anciáns non poderan obter a súas pensións ou unhas pensións suficientes.
Pero, deixando iso de lado. E que pasará entón? Para min habería dúas posibilidades: que xóvenes españois ou inmigrantes veñan a Galicia para apoiar unha recuperación de natalidade, ou que simplemente como pobo galego que somos, desaparezamos (algo parecido ao vídeo do noso profesor Manolo) e sexamos algo parecido a unha especie en vías de extinción. Porque non poño como posibilidade que sexan os propios galegos os que recuperen a natalidade? Porque ao meu parecer a maioria dos galegos acostumaronse aos prexuizos que o restode España imbuiunos, e o aceptan. Desta maneira, para que ter fillos se Galicia non terá futuro?
Con esta maneira de pensar é coa que condenámonos a nós mesmos.
Pero xa que estou a falar de Galicia, poñereime tamén con Ferrol, e precisamente non é que vaiamos pola boa vía. Podedes velo aqui.
Convídovos a darlle un vistazo a esta páxina na cal se reunen varios datos da poboación de Ferrol, tanto actualmente como en relación ao pasado.
Para finalizar deixovos o Padrón de 2013 para que vexades a diferenza en cantidade que había entre os máis novos e os mais vellos fai só un ano.
Isto xa mo teño imaxinado. Aos 44 anos vir aqui ou simplemente saír da casa (para os que quedaran aquí) e non ver máis ca un neno nunha rúa chea de anciáns e adultos. E só por iso o futuro tanto deses nenos coma dos anciáns será escuro. A non ser que a xubilación se adiantase máis anos (que o goberno é capaz de todo) a xubilación aparecería como un dos principais problemas e causas de preocupación para os anciáns, xa que se non hai un numero suficiente de persoas traballadoras, os anciáns non poderan obter a súas pensións ou unhas pensións suficientes.
Pero, deixando iso de lado. E que pasará entón? Para min habería dúas posibilidades: que xóvenes españois ou inmigrantes veñan a Galicia para apoiar unha recuperación de natalidade, ou que simplemente como pobo galego que somos, desaparezamos (algo parecido ao vídeo do noso profesor Manolo) e sexamos algo parecido a unha especie en vías de extinción. Porque non poño como posibilidade que sexan os propios galegos os que recuperen a natalidade? Porque ao meu parecer a maioria dos galegos acostumaronse aos prexuizos que o restode España imbuiunos, e o aceptan. Desta maneira, para que ter fillos se Galicia non terá futuro?
Con esta maneira de pensar é coa que condenámonos a nós mesmos.
Pero xa que estou a falar de Galicia, poñereime tamén con Ferrol, e precisamente non é que vaiamos pola boa vía. Podedes velo aqui.
Convídovos a darlle un vistazo a esta páxina na cal se reunen varios datos da poboación de Ferrol, tanto actualmente como en relación ao pasado.
Para finalizar deixovos o Padrón de 2013 para que vexades a diferenza en cantidade que había entre os máis novos e os mais vellos fai só un ano.
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
domingo, 20 de abril de 2014
Xogos galegos? Onde?
Podedes pensar que estou tolo pero pensaschedes algunha vez en xogar a un xogo en galego, ou que fose feito aqui en Galicia? Por suposto non me refiro a xogos de aventuras interactivas que fan agora, maioritariamente dirixidos pola Xunta nos cales só tes que ir clickando. Eu non digo que estean mal, pero poderíanse facer xogos moito mellores se simplemente se lles dera unha oportunidad ás empresas de xogos galegas, por exemplo Alia 3D e Pixel Graphics as cales son protagonistas desta noticia do ABC.
É dicir que se fixeran xogos máis avanzados, para plataformas actuais tales como a ps3, a ps4, a psp, etc..
Pero claro, somos galegos, os nosos xogos estarian en galego e como a ninguén lle interesaría un xogo en galego debido a que non vendería, pois non se crean. Sen embargo eu confío en que os xogos galegos non estarian nada mal, unha solución ao problema que non lles gusta aos que pagan á creación dos xogos sería facer o xogo coas dúas linguas, como ocorre con moitos xogos que teñen a elección do idioma no cal queres o xogo.Seguramente ás ideas que moitos rapaces teñen nas súas cabezas serían xeniais. Pero coma sempre o diñeiro sempre está por diante de todo.
Ademáis se un ponse a pensar, quen querería un xogo en galego? A nosa sociedade aínda fala galego, pero por canto tempo? Xa case ningúnha rapaza ou rapaz o fala. A medida que pasa o tempo o galego vaise facendo un idioma que falan as persoas avellentadas. Xa sei que hai excepcións pero é un proceso tan asentado que é moi dificil paralo xa.
Sen embargo, os xogos non terían porque ser os de sempre. Algunha vez vichedes algún xogo ambientado en Galicia? Eu non, e gustaríame moito un xogo tipo GTA ou algo parecido en Galicia e poder visitar por exemplo a miña propia cidade. Tamén non vin polo momento ningún xogo que trate sobre os celtas ou da historia de Galicia. Xa que hai xogos no cal controlas a un romano na sua vida cotiá e na súa vida de guerreiro, por que non facer o mesmo cun celta ou mesmo cun galego na Idade Media? Eu creo que sería apaisoante e inclusive se o fixeran basado na historia, poderian ser xogos divertidos e con caracter educativo xa que mentres vas avanzando no xogo van aparecendo referencias a procesos da historia e inclusive o poder participar nalgunhas revoltas que sucederan, por exemplo un xogo ambientado nas Guerras Irmandiñas. Sendo o protagonista co cal se xoga un campesiño calquera, e aínda sen ser un héroe, o poder ver a súa determinación, a súa ansia de liberdade a cal ocorreu no pasado, plasmado na túa pantalla.
Sinxelamente eu creo que os xogos galegos poderían ser incribles se simplemente lles deran oportunidades, sen embargo e como é facil de predecir, iso é algo que é moi pouco posible que suceda.
Por favor comentade que vos parece este asunto, xa que a min pareceme moi interesante como para deixalo nun simple argumento dun texto.
É dicir que se fixeran xogos máis avanzados, para plataformas actuais tales como a ps3, a ps4, a psp, etc..
Pero claro, somos galegos, os nosos xogos estarian en galego e como a ninguén lle interesaría un xogo en galego debido a que non vendería, pois non se crean. Sen embargo eu confío en que os xogos galegos non estarian nada mal, unha solución ao problema que non lles gusta aos que pagan á creación dos xogos sería facer o xogo coas dúas linguas, como ocorre con moitos xogos que teñen a elección do idioma no cal queres o xogo.Seguramente ás ideas que moitos rapaces teñen nas súas cabezas serían xeniais. Pero coma sempre o diñeiro sempre está por diante de todo.
Ademáis se un ponse a pensar, quen querería un xogo en galego? A nosa sociedade aínda fala galego, pero por canto tempo? Xa case ningúnha rapaza ou rapaz o fala. A medida que pasa o tempo o galego vaise facendo un idioma que falan as persoas avellentadas. Xa sei que hai excepcións pero é un proceso tan asentado que é moi dificil paralo xa.
Sen embargo, os xogos non terían porque ser os de sempre. Algunha vez vichedes algún xogo ambientado en Galicia? Eu non, e gustaríame moito un xogo tipo GTA ou algo parecido en Galicia e poder visitar por exemplo a miña propia cidade. Tamén non vin polo momento ningún xogo que trate sobre os celtas ou da historia de Galicia. Xa que hai xogos no cal controlas a un romano na sua vida cotiá e na súa vida de guerreiro, por que non facer o mesmo cun celta ou mesmo cun galego na Idade Media? Eu creo que sería apaisoante e inclusive se o fixeran basado na historia, poderian ser xogos divertidos e con caracter educativo xa que mentres vas avanzando no xogo van aparecendo referencias a procesos da historia e inclusive o poder participar nalgunhas revoltas que sucederan, por exemplo un xogo ambientado nas Guerras Irmandiñas. Sendo o protagonista co cal se xoga un campesiño calquera, e aínda sen ser un héroe, o poder ver a súa determinación, a súa ansia de liberdade a cal ocorreu no pasado, plasmado na túa pantalla.
Sinxelamente eu creo que os xogos galegos poderían ser incribles se simplemente lles deran oportunidades, sen embargo e como é facil de predecir, iso é algo que é moi pouco posible que suceda.
Por favor comentade que vos parece este asunto, xa que a min pareceme moi interesante como para deixalo nun simple argumento dun texto.
sábado, 19 de abril de 2014
Vida dun ancián
Hoxe buscando por internet algunha pelicula galega, encontreime tras buscar un pouco unha que me chamou a atención e, aínda que sexa de debuxos animados conta unha historia realista e que verdadeiramente fainos pensar un pouco sobre nós mesmos e o noso comportamento cara os anciáns.
A película da cal estou a falar é "Enrugas", nesta película veremos como o protagonista, o cal é un vello chamado Emilio. A historia comeza co seu ingreso nun xeriátrico e no progreso da pelicula o seu compañeiro de habitación Miguel axudaralle á disimular o seu alzheimer.
Persoalmente esta película pareceume maravillosa, ten momentos tristes os cales ademais de facerte sentir desa maneira, tamén fan que penses un rato, e dicir eses momentos tristes non están so para que se vexan e xa. Están alí porque queren facer que penses que intentes mirar dentro de ti e vexas a súa situación.
Por exemplo nalgúns momentos ves como inclusive Miguel cre que aos vellos os desechan e xa non os quere ninguén e que por iso están alí. Tamén cre que os enfermos mentais xa están perdidos e que é mellor non ir ao seu piso.
Asombroume moito a maneira en que Emilio intenta vivir os seus últimos instantes cuerdo como el quere vivilos, coma él mesmo e non coma un preso nunha cárcere, sen embargo ó final Emilio sucumbe ao alzheimer. Sen embargo a parte que máis me gustou foi cando Miguel opta por cambiar e axudar aos demais. Ó final, no cal están Miguel, Emilio e a Flaca (como a chama Miguel) gustoume moito sobre todo polo sorriso de Emilio.
En definitiva unha película moi realista e bastante dura ó meu parecer, sen embargo non faltan os momentos cómicos nesta película, xa que incluso a vida non é completamente mala.
Deixovos un enlace (pulsade "continue to video") para vela, xa que todolos outros enlaces aos que fun a tiñan cancelada.
Disfrutadea tanto como a disfrutei eu, non sentín para nada que malgastara o meu tempo con esta peli, é máis, sinto que investín moi ben o meu tempo ao mirala.
 |
| Emilio (esquerda) e Miguel (dereita) na ximnasia |
A película da cal estou a falar é "Enrugas", nesta película veremos como o protagonista, o cal é un vello chamado Emilio. A historia comeza co seu ingreso nun xeriátrico e no progreso da pelicula o seu compañeiro de habitación Miguel axudaralle á disimular o seu alzheimer.
Persoalmente esta película pareceume maravillosa, ten momentos tristes os cales ademais de facerte sentir desa maneira, tamén fan que penses un rato, e dicir eses momentos tristes non están so para que se vexan e xa. Están alí porque queren facer que penses que intentes mirar dentro de ti e vexas a súa situación.
Por exemplo nalgúns momentos ves como inclusive Miguel cre que aos vellos os desechan e xa non os quere ninguén e que por iso están alí. Tamén cre que os enfermos mentais xa están perdidos e que é mellor non ir ao seu piso.
Asombroume moito a maneira en que Emilio intenta vivir os seus últimos instantes cuerdo como el quere vivilos, coma él mesmo e non coma un preso nunha cárcere, sen embargo ó final Emilio sucumbe ao alzheimer. Sen embargo a parte que máis me gustou foi cando Miguel opta por cambiar e axudar aos demais. Ó final, no cal están Miguel, Emilio e a Flaca (como a chama Miguel) gustoume moito sobre todo polo sorriso de Emilio.
En definitiva unha película moi realista e bastante dura ó meu parecer, sen embargo non faltan os momentos cómicos nesta película, xa que incluso a vida non é completamente mala.
Deixovos un enlace (pulsade "continue to video") para vela, xa que todolos outros enlaces aos que fun a tiñan cancelada.
Disfrutadea tanto como a disfrutei eu, non sentín para nada que malgastara o meu tempo con esta peli, é máis, sinto que investín moi ben o meu tempo ao mirala.
viernes, 18 de abril de 2014
Galego para os meus oídos
Hoxe, pensei en que ou nunca ou case nunca escoitara unha canción galega que me gustara, ata hoxe. A verdade é que fun a youtube para ver se había algunha canción ou melodía galega que me gustara.
Cal foi a miña sorpresa ao oír unha melodía máis que coñecida e que xa olvidara, "O son do Ar" esta melodía a cal xa ten os seus anos era unha que escoitaba moitas veces de pequeno, tranquila, relaxante, fermosa e sobre todo moi de Galicia.
Esta canción compusoa o grupo galego Luar na Lubre, este grupo empezou con esta melodía a cal é coñecida en distintas partes do mundo. Utiliza para as súas cancións a cultura galega e celta.
Moita xente confunde que esta melodia foi composta por Mike Olfield pero en realidade foi composta polo grupo galego. Mike Olfield colleu despois a canción e fixo outra versión.
Deixovos aqui a melodía e convidovos a mirar os bós comentarios e o aceptamento que ten unha canción de galegos.
Cal foi a miña sorpresa ao oír unha melodía máis que coñecida e que xa olvidara, "O son do Ar" esta melodía a cal xa ten os seus anos era unha que escoitaba moitas veces de pequeno, tranquila, relaxante, fermosa e sobre todo moi de Galicia.
Esta canción compusoa o grupo galego Luar na Lubre, este grupo empezou con esta melodía a cal é coñecida en distintas partes do mundo. Utiliza para as súas cancións a cultura galega e celta.
Moita xente confunde que esta melodia foi composta por Mike Olfield pero en realidade foi composta polo grupo galego. Mike Olfield colleu despois a canción e fixo outra versión.
Deixovos aqui a melodía e convidovos a mirar os bós comentarios e o aceptamento que ten unha canción de galegos.
O historietista malhumorado
Tras ler algúns libros na biblioteca do meu instituto decateime por
facer unha entrada del, xa que aínda que os libros parezan raros en algunhas
partes, ou surrealistas, a min indicame que o seu autor ten moita
personalidade.
O autor destes libros é David Rubín, aínda que o que lin foron os seus primeiros libros, xa fixera alguns relatos cortos con anterioridade, tales como "Dos veces breve", "Tos"e "Humo".
Se quixera destacar algo dos libros? Pois serian as historias en si. Nelas utiliza temas como a soidade, o amor e neste último tamén se inclue a súa perda. O máis caracteristico destes relatos é que maioritariamente para estes utilizase a si mesmo coma protagonista, e nas outras ocasións utiliza a heroes míticos tales como Hércules, coma por exemplo no libro "El Héroe".
Tamén pode verse en case todos os relatos que os finais non son precisamente os máis desexados. A maioría acaban de maneira tráxica, triste ou violenta; sen embargo algúns poucos sálvanse. E dicir, maioritariamente os seus relatos son bastante amargos e incluso algo intimos, xa que David Rubín expresa nos seus relatos o seu estado anímico e a sua situación amorosa.
Entre os seus libros e obras destacan:
Sinxelamente eu convidovos a lelos xa que eu só lin os de "El Hèroe" e "El circo del desaliento" e deixaronme bastante sorprendido e satisfeito; nas clases de Historia de Galicia cando baixabamos a facer traballos eu sentabame na mesa a lelos xa que cando o noso profesor Manolo comentounolos, tiven interese neles. Se queredes saber sobre a biografía de David Rubín podedes pinchar aquí
O autor destes libros é David Rubín, aínda que o que lin foron os seus primeiros libros, xa fixera alguns relatos cortos con anterioridade, tales como "Dos veces breve", "Tos"e "Humo".
 |
| David Rubín fumando a tope |
Se quixera destacar algo dos libros? Pois serian as historias en si. Nelas utiliza temas como a soidade, o amor e neste último tamén se inclue a súa perda. O máis caracteristico destes relatos é que maioritariamente para estes utilizase a si mesmo coma protagonista, e nas outras ocasións utiliza a heroes míticos tales como Hércules, coma por exemplo no libro "El Héroe".
 |
| O libro "El Héroe" |
Tamén pode verse en case todos os relatos que os finais non son precisamente os máis desexados. A maioría acaban de maneira tráxica, triste ou violenta; sen embargo algúns poucos sálvanse. E dicir, maioritariamente os seus relatos son bastante amargos e incluso algo intimos, xa que David Rubín expresa nos seus relatos o seu estado anímico e a sua situación amorosa.
 |
| Viñeta de "El circo del desaliento" |
- "El Héroe (dos partes)
 |
| "El Héroe" parte 1 |
 |
| "El Héroe" parte dos |
- El circo del desaliento
- Corazón de tormentas
- Beowulf ( este é dos máis recentes)
Sinxelamente eu convidovos a lelos xa que eu só lin os de "El Hèroe" e "El circo del desaliento" e deixaronme bastante sorprendido e satisfeito; nas clases de Historia de Galicia cando baixabamos a facer traballos eu sentabame na mesa a lelos xa que cando o noso profesor Manolo comentounolos, tiven interese neles. Se queredes saber sobre a biografía de David Rubín podedes pinchar aquí
miércoles, 26 de febrero de 2014
Un pouco de rabia
Hoxe tralo exame de Historia de España, volvendo a casa, fixeime e pensei nalgunhas cousas.
Para empezar fixeime na pouca atención aos nenos.¿Ninguén pensou de verdade en cubrir os parques nunca? Eu creo que co clima típico en Galiza, en outono e inverno chove bastante polo que non estaría mal se puxeran os parques cubertos para candp choiva xa que, se chove os parques mollanse e os nenos non poden utilizalos, e aqui en Galiza coa choiva intermitente nalgún mes e un verdadeiro fastidio para os nenos.
Podería poñer como exemplo os parques de Noruega, alí a maioría dos parques estan cubertos para que os nenos poidan seguir xogando.Iso si é preocuparse polos nenos.
Outro caso é nos adolescentes, neste caso a atención a eles é mínima. Por exemplo cando os veciños queixanse dos botellóns, os dirixentes municipais non fan máis que cambiar o lugar do botellón. e eu preguntome por que será que o botellón é tan famoso? Principalmente porque custache o mesmo ou aínda menos que entrar nunha discoteca e pedir unha consumición, socializaste mellor ca nun bar, xa que non tes que falar educadamente e podes facer algunha burrada e te divirtes porque aínda que o alcohol lle sentara mal a alguén, ó final pasouno ben. Coidado e preocupación polo adolescentes nula,incluso nalgúns casos somos tratados coma delincuentes.
Non so pensei na sociedade. Ao ver unha monte ao lonxe recordei a clase de xeografía, e recordei a vexetación autóctona de Galiza (hayas, robles, encinas,...) é dicir unha vexetación atlántica, sen embargo, eu non vexo nada diso, sempre que paso por algun bosque nalgunha viaxe por unha competición en Galiza vexo sempre o mesmo, eucaliptos,eucaliptos e.... máis eucaliptos. É moi vergoñento que a pouca vexetación autóctona coñecida sexa as das Fragas do Eume, e iso que inclusive alí hai eucaliptos.
Unha noticia recente foi a instalación das depuradoras para as rías; e ben que lles facía falta. Supoño que máis de algún dos que vive en Ferrol (sobre todo os que viven en Caranza coma eu) oleu o "perfume" que desprende a ría, unha pestilencia magna, un fedor insoportable que non hai quen o ature.
Pois ben impresionoume moito a noticia, sobre todo porque as obras son xusto diante da miña casa (por certo non deixan case sacar o coche) e aos obreiros víaselles traballar cada dous semanas, pero de repente empezaron a traballar coma tolos. Ó final descubrín porque empezaron a traballar rapido e é porque Freixo vai vir a inauguras o auditorio, o cal esta xusto en frente das obras. Pero, tamén descubrín porque deulles por construír agora as depuradoras e non o fixeron xa hai catro décadas; a resposta tiña que ver con diñeiro seguramente, e así foi, empezaronnas a construír porque se non o facían a Unión Europea multaríalles.
Vaia panda de porcos avariciosos.
Por último gustaríame destacar a desvantaxe do campesinado galego fronte aos latifundios do resto de España e as economías agrarias do resto de Europa. Os campesiños galegos e os seus minifundios no teñen posibilidades. Que adolescente quere ser de maior agricultor ou ganadeiro? Ningún!!!!
E non é moi difícil nin de crer nin de explicar, quen quere un traballo no cal traballas coma un can e os teus ingresos son mínimos? Sobre todo agora na nosa situación....
Definitivamente eu creo que a Galiza, os dirixentes a teñen no punto de mira. De onde sacan madeira? De Galiza. Onde hai "acento cerrado" e "pailáns"? En Galiza. De onde ven a choiva? De Galiza.
Galiza,Galiza,Galiza.....
Máis estereotipada e máis perxudicada imposible. Aos galegos tomannos por burros ou tontos que non saben nin ler nin escribir correctamente, pensan que só dedicamonos a comer caldo e pulpo, pensan que somos simples, que non somos traballadores, que non sufrimo-la crise, que non hai preocupacións, que aqui simplemente comemos e durmimos e xa nos ven o diñeiro só.
Farto!!!! Estou farto de que sexamos a esquina abandonada de España!!!
Supoño que con isto, xa soltei un pouco de rabia....
Para empezar fixeime na pouca atención aos nenos.¿Ninguén pensou de verdade en cubrir os parques nunca? Eu creo que co clima típico en Galiza, en outono e inverno chove bastante polo que non estaría mal se puxeran os parques cubertos para candp choiva xa que, se chove os parques mollanse e os nenos non poden utilizalos, e aqui en Galiza coa choiva intermitente nalgún mes e un verdadeiro fastidio para os nenos.
Podería poñer como exemplo os parques de Noruega, alí a maioría dos parques estan cubertos para que os nenos poidan seguir xogando.Iso si é preocuparse polos nenos.
Outro caso é nos adolescentes, neste caso a atención a eles é mínima. Por exemplo cando os veciños queixanse dos botellóns, os dirixentes municipais non fan máis que cambiar o lugar do botellón. e eu preguntome por que será que o botellón é tan famoso? Principalmente porque custache o mesmo ou aínda menos que entrar nunha discoteca e pedir unha consumición, socializaste mellor ca nun bar, xa que non tes que falar educadamente e podes facer algunha burrada e te divirtes porque aínda que o alcohol lle sentara mal a alguén, ó final pasouno ben. Coidado e preocupación polo adolescentes nula,incluso nalgúns casos somos tratados coma delincuentes.
Non so pensei na sociedade. Ao ver unha monte ao lonxe recordei a clase de xeografía, e recordei a vexetación autóctona de Galiza (hayas, robles, encinas,...) é dicir unha vexetación atlántica, sen embargo, eu non vexo nada diso, sempre que paso por algun bosque nalgunha viaxe por unha competición en Galiza vexo sempre o mesmo, eucaliptos,eucaliptos e.... máis eucaliptos. É moi vergoñento que a pouca vexetación autóctona coñecida sexa as das Fragas do Eume, e iso que inclusive alí hai eucaliptos.
Unha noticia recente foi a instalación das depuradoras para as rías; e ben que lles facía falta. Supoño que máis de algún dos que vive en Ferrol (sobre todo os que viven en Caranza coma eu) oleu o "perfume" que desprende a ría, unha pestilencia magna, un fedor insoportable que non hai quen o ature.
Pois ben impresionoume moito a noticia, sobre todo porque as obras son xusto diante da miña casa (por certo non deixan case sacar o coche) e aos obreiros víaselles traballar cada dous semanas, pero de repente empezaron a traballar coma tolos. Ó final descubrín porque empezaron a traballar rapido e é porque Freixo vai vir a inauguras o auditorio, o cal esta xusto en frente das obras. Pero, tamén descubrín porque deulles por construír agora as depuradoras e non o fixeron xa hai catro décadas; a resposta tiña que ver con diñeiro seguramente, e así foi, empezaronnas a construír porque se non o facían a Unión Europea multaríalles.
Vaia panda de porcos avariciosos.
Por último gustaríame destacar a desvantaxe do campesinado galego fronte aos latifundios do resto de España e as economías agrarias do resto de Europa. Os campesiños galegos e os seus minifundios no teñen posibilidades. Que adolescente quere ser de maior agricultor ou ganadeiro? Ningún!!!!
E non é moi difícil nin de crer nin de explicar, quen quere un traballo no cal traballas coma un can e os teus ingresos son mínimos? Sobre todo agora na nosa situación....
Definitivamente eu creo que a Galiza, os dirixentes a teñen no punto de mira. De onde sacan madeira? De Galiza. Onde hai "acento cerrado" e "pailáns"? En Galiza. De onde ven a choiva? De Galiza.
Galiza,Galiza,Galiza.....
Máis estereotipada e máis perxudicada imposible. Aos galegos tomannos por burros ou tontos que non saben nin ler nin escribir correctamente, pensan que só dedicamonos a comer caldo e pulpo, pensan que somos simples, que non somos traballadores, que non sufrimo-la crise, que non hai preocupacións, que aqui simplemente comemos e durmimos e xa nos ven o diñeiro só.
Farto!!!! Estou farto de que sexamos a esquina abandonada de España!!!
Supoño que con isto, xa soltei un pouco de rabia....
sábado, 22 de febrero de 2014
Cada día a mellor
IN-CRE-I-BLE.
Absolutamente increible, e non o digo por que sexa algo xenial, se non tal e como se le, non cho podes (sobre todo nestos tempos).
O outro día estaban a dar as notizas e nelas, coma sempre, a xente protestaba polo goberno actual, pero o que me chamou atención foi unha muller que dixera algo sobre os caciques actuais.
Foi oílo e non crelo, como pode ser que os caciques, aqueles homes do pasado xa un pouco lonxano, aqueles que dicíanlle a xente dos pobos a que patido tiñan que votar, e os habitantes como asnos, obedecíanlles.
Estes caciques actuais actuan dunha forma un pouco diferente, estas persoas con abundante diñeiro collen a algún pobre home (aínda enriba machismo) que non teña traballo, e o coloca nun alto cargo, claramente isto fanno con aquelas persoas de familias coñecidas no suposto pobo, aínda que a persoa elixida non teña nin idea das funcións do seu novo traballo.
Logo manipulan a estes elexidos para os cargos para que influenzen as outras familias do pobo, e como estas persoas non queren quedar sen traballo outra vez, pois fánlle caso; desta maneira o cacique cumple o seu obxectivo. Sinxelamente penoso. Non si?
Aínda así, non todo queda nos pobos e no campo; tamén gustaríame destacar o favoritismo, sobre todo nos deportes ( e en moitas máis cousas) xa que iso vivinno eu no meu propio club de natación.
Eu nado no Club Natación de Ferrol e o meu pai é vicepresidente dende hai pouco, a sorpresa era que a maioría do presuposto para Deportes ía para unha actividade moi coñecida, seguro que a sabedes aínda que non vola diga, estou falando do fútbol, ese deporte todopoderoso para os españois. Pois estes clubs de futbol cobraban máis da metade do presuposto, o cal deixaba ao resto de deportes cunhas migaxas de diñeiro, grazas a iso o club non pode permitirse levar a todos os nadadores xa que: as comidad, o hotel, a inscrición,.... Serían grandes costes para o club, tamén cabe destacar o pensamento de que son "malos nadadores" a aqueles aos que non se lles pode levar.
E isto sen mencionar que, os nosos queridos amigos os políticos collen parte do diñeiro de presupostos e danllo a un amigo, a un familiar ou, como e normal neste país robalo para quedarcho ti.
Absolutamente increible, e non o digo por que sexa algo xenial, se non tal e como se le, non cho podes (sobre todo nestos tempos).
O outro día estaban a dar as notizas e nelas, coma sempre, a xente protestaba polo goberno actual, pero o que me chamou atención foi unha muller que dixera algo sobre os caciques actuais.
Foi oílo e non crelo, como pode ser que os caciques, aqueles homes do pasado xa un pouco lonxano, aqueles que dicíanlle a xente dos pobos a que patido tiñan que votar, e os habitantes como asnos, obedecíanlles.
Estes caciques actuais actuan dunha forma un pouco diferente, estas persoas con abundante diñeiro collen a algún pobre home (aínda enriba machismo) que non teña traballo, e o coloca nun alto cargo, claramente isto fanno con aquelas persoas de familias coñecidas no suposto pobo, aínda que a persoa elixida non teña nin idea das funcións do seu novo traballo.
Logo manipulan a estes elexidos para os cargos para que influenzen as outras familias do pobo, e como estas persoas non queren quedar sen traballo outra vez, pois fánlle caso; desta maneira o cacique cumple o seu obxectivo. Sinxelamente penoso. Non si?
Aínda así, non todo queda nos pobos e no campo; tamén gustaríame destacar o favoritismo, sobre todo nos deportes ( e en moitas máis cousas) xa que iso vivinno eu no meu propio club de natación.
Eu nado no Club Natación de Ferrol e o meu pai é vicepresidente dende hai pouco, a sorpresa era que a maioría do presuposto para Deportes ía para unha actividade moi coñecida, seguro que a sabedes aínda que non vola diga, estou falando do fútbol, ese deporte todopoderoso para os españois. Pois estes clubs de futbol cobraban máis da metade do presuposto, o cal deixaba ao resto de deportes cunhas migaxas de diñeiro, grazas a iso o club non pode permitirse levar a todos os nadadores xa que: as comidad, o hotel, a inscrición,.... Serían grandes costes para o club, tamén cabe destacar o pensamento de que son "malos nadadores" a aqueles aos que non se lles pode levar.
E isto sen mencionar que, os nosos queridos amigos os políticos collen parte do diñeiro de presupostos e danllo a un amigo, a un familiar ou, como e normal neste país robalo para quedarcho ti.
martes, 18 de febrero de 2014
¿Como facerlle un traballo a Manolo?
Serxio e máis eu fixemos un vídeo, no cal expoñemos nosas ideas, para facer un vídeo da rebeldía galega para a clase de Historia de Galicia. Nós debatemos entre facer un vídeo sobre os irmandiños ou sobre os sucesos no Monte Medulio.
Podedes velo pinchando aqui
Podedes velo pinchando aqui
domingo, 16 de febrero de 2014
¿Reconversión industrial?
Este tema foi presentado varias veces a debatir debido á gran polémica que representa.
O inicio disto empeza a mediados dos anos 70, coa morte de Franco e o inicio da suposta democracia que nos governa, cando a OCDE propone un planteamento xeral para a aplicación dunha reconversión industrial na economia dos países industrializados, esto foi, para garantizar a competitividade das empresas do sector, e gracias a iso conseguironse numerosos despidos en numerosos lugares de España: a ría de Bilbao (AHV), Ferrol (astilleros públicos, tanto militares como civís), a bahia de Cádiz (astilleros).
Agora, centrándonos en Ferrol, contemplamos o panorama desta reconversión.
Os sucesos comezaron coa crisis do petróleo, ocasionando que se deixaran de construir petroleiros nos astilleros.
A comezos dos 70 se empezan a producir os primeiros problemas en Ferrol, entre eles o máis destacado é a conflictividade entre os traballadores e a dirección durante a firma do V Convenio Colectivo, este convenio non foi aceptado polos traballadores, e a dirección decide expedientar a dous traballadores, sen salario e prohibión de entrada na factoría. O 10 de Marzo de 1972 prodúcese unha folga como mostra de solidariedade con estes dous traballadores, cando esta manifestación se dirixía polo astilleiro de Fene a policía franquista disparou contra a multitude ocasionando dous mortos(Amador Rey e Daniel Niebla) e moitos feridos.
Dende entón este dia e recordado como "o Día da clase obreira galega", tamén tivo como repercusión que Ferrol foi considerada como unha das cinco zonas máis conflitivas de España.
Cando morre Franco, o goberno español comenza as negociacións cos sindicatos, en 1978 firmase o primer acordo o cal deixa os astilleros ferrolanos en peor situacion que calquera outro.Sen embargo o máis influínte foi acordo de 1984 o cal afectou a miles de traballadores; na ría de Ferrol durante o periodo 1979-1989, entre ASTANO e Bazán perderonse 7670 empregos directos asi consecutivamente ata o antepenúltimo plan, firmado en 1994 e, como non, reducindo pouco a pouco a plantilla.
Desta maneira, Ferrol tiña 91.764 habitantes en 1981, e progresivamente ese número foise reducindo ata os 77.155 de 2005, en 24 años a población de Ferrol diminuiu nun 16%, sen embargo, Galicia creceu un 0,3%, a provincia coruñesa creceu nun 4% e vigo agrandou nun 13,5%, (todas no mesmo período).
Por que entón so Ferrol diminuiu? Porque os poderosos quixeron, a eles dálles o mesmo que miles de persoas sofran e queden como pouco mais que lixo na rúa se eles consiguen o seu diñeiro,manteñen a sua ansiada posición e disfrutan a exclusividade das cousas que nos quitan.
Se esta cidade se recuperara e o empleo volvese aos lugares de onde eles o eliminaron permitiremos que nolo volvan a quitar?
O inicio disto empeza a mediados dos anos 70, coa morte de Franco e o inicio da suposta democracia que nos governa, cando a OCDE propone un planteamento xeral para a aplicación dunha reconversión industrial na economia dos países industrializados, esto foi, para garantizar a competitividade das empresas do sector, e gracias a iso conseguironse numerosos despidos en numerosos lugares de España: a ría de Bilbao (AHV), Ferrol (astilleros públicos, tanto militares como civís), a bahia de Cádiz (astilleros).
Agora, centrándonos en Ferrol, contemplamos o panorama desta reconversión.
Os sucesos comezaron coa crisis do petróleo, ocasionando que se deixaran de construir petroleiros nos astilleros.
A comezos dos 70 se empezan a producir os primeiros problemas en Ferrol, entre eles o máis destacado é a conflictividade entre os traballadores e a dirección durante a firma do V Convenio Colectivo, este convenio non foi aceptado polos traballadores, e a dirección decide expedientar a dous traballadores, sen salario e prohibión de entrada na factoría. O 10 de Marzo de 1972 prodúcese unha folga como mostra de solidariedade con estes dous traballadores, cando esta manifestación se dirixía polo astilleiro de Fene a policía franquista disparou contra a multitude ocasionando dous mortos(Amador Rey e Daniel Niebla) e moitos feridos.
 |
| Manifestación do 10 de Marzo de 1972 |
Cando morre Franco, o goberno español comenza as negociacións cos sindicatos, en 1978 firmase o primer acordo o cal deixa os astilleros ferrolanos en peor situacion que calquera outro.Sen embargo o máis influínte foi acordo de 1984 o cal afectou a miles de traballadores; na ría de Ferrol durante o periodo 1979-1989, entre ASTANO e Bazán perderonse 7670 empregos directos asi consecutivamente ata o antepenúltimo plan, firmado en 1994 e, como non, reducindo pouco a pouco a plantilla.
Desta maneira, Ferrol tiña 91.764 habitantes en 1981, e progresivamente ese número foise reducindo ata os 77.155 de 2005, en 24 años a población de Ferrol diminuiu nun 16%, sen embargo, Galicia creceu un 0,3%, a provincia coruñesa creceu nun 4% e vigo agrandou nun 13,5%, (todas no mesmo período).
Por que entón so Ferrol diminuiu? Porque os poderosos quixeron, a eles dálles o mesmo que miles de persoas sofran e queden como pouco mais que lixo na rúa se eles consiguen o seu diñeiro,manteñen a sua ansiada posición e disfrutan a exclusividade das cousas que nos quitan.
Se esta cidade se recuperara e o empleo volvese aos lugares de onde eles o eliminaron permitiremos que nolo volvan a quitar?
domingo, 26 de enero de 2014
Antonia Sanchez "A matriarca de Alles"
Miña avoa, Antonia Sánchez Villar González Mier, naceu o 7 de Xaneiro de 1933, era melliza e naceu con outro neno, pero este morreu poucas horas despois de nacer. De pequena sempre ía a escola pola mañá e pola tarde traballaba no campo.
Casouse con Manuel Jesús Mier López o 8 de Agosto de 1959, ela tiña 26 anos e él tiña 29 anos.
Despois de casarse mudáronse a Santander onde o meu avó traballaba de taxista e máis adiante traballou como camioneiro nunha empresa chamada Monogra.
Sen embargo aos seis anos de estar casados, él morre nun accidente e a miña avoa volve a Alles co meu pai e o meu tio Luís.
Despois da guerra "os maquis" viñan a robar víveres e unha vez ela quedou atrapada nun comercio cercano ao pobo onde eles viñeran a robar; ata que "os maquis" se foron, tiveron a todas as persoas pegadas ao chan.
Tamén recorda dun día cando baixaba coa súa nai para o centro do pobo e viron como un rapaz topábase con dous homes da Garda Civil, estes déronlle o alto e o rapaz crindo que era una broma pasou deles, un dos homes disparou ao rapaz xusto diante de Villa Mier e non deixaron que ninguén se acercara ata que o rapaz se desangrou.
Aos 44 anos mentres lava a ropa cáese no lavadoiro, e teñen que operala por un desprendemento de retina, isto dificultoulle facer certos traballos. Como a bisavoa morrera, era ela quen coidaba a todos.
Xa cando todos os seus irmáns marcharon quedou ela co seu pai e os seus fillos. O meu pai e o meu tio colleron de traballo a rama militar e fóronse do pobo, o bisavo morreu pouco despois e a miña avoa quedou soa.
Agora imos visitala cando podemos, no verán.
Casouse con Manuel Jesús Mier López o 8 de Agosto de 1959, ela tiña 26 anos e él tiña 29 anos.
 |
| Miña avoa e meu avó na súa voda |
 |
| Miña avoa co meu pai en brazos |
 |
| Meu avó co meu pai (á dereita) xunto cos compañeiros de traballo |
Despois da guerra "os maquis" viñan a robar víveres e unha vez ela quedou atrapada nun comercio cercano ao pobo onde eles viñeran a robar; ata que "os maquis" se foron, tiveron a todas as persoas pegadas ao chan.
Tamén recorda dun día cando baixaba coa súa nai para o centro do pobo e viron como un rapaz topábase con dous homes da Garda Civil, estes déronlle o alto e o rapaz crindo que era una broma pasou deles, un dos homes disparou ao rapaz xusto diante de Villa Mier e non deixaron que ninguén se acercara ata que o rapaz se desangrou.
 |
| Esta casa é Villa Mier ,diante dela foi asasinado o rapaz |
Xa cando todos os seus irmáns marcharon quedou ela co seu pai e os seus fillos. O meu pai e o meu tio colleron de traballo a rama militar e fóronse do pobo, o bisavo morreu pouco despois e a miña avoa quedou soa.
Agora imos visitala cando podemos, no verán.
 |
| Miña avoa na actualidade |
Manuel Jesús "o cazador de Peñamellera"
 |
| Esta é a súa licencia de cazador |
 |
| Este é o meu bisavó Manuel Jesús |
Casouse aos 19 anos con Ángela Villar Mier (18 anos) e tiveron 12 fillos, pero un deles morreu ao nacer.
 |
| O meu bisavó Manuel Jesús e a miña bisavoa Ángela Villar |
Él xa era da Falanxe incluso antes da guerra, perseguíronno por estar afiliado a esas ideas. Colléronno preso os republicanos e o levaron aos campos de concentración de Oviedo. Ali os torturaban, e obligábanlles a facer traballos forzados e tamén os mataban; meu bisavó fíxose pasar por enfermo e conseguiu escapar, camiñou todo o camiño de volta e escondeuse nunhas covas cercanas, onde a familia traíalle a escondidas un pouco de comida, sobrevivíu deste modo ata que os nacionais chegaron á zona. Durante o tempo que estivo escondido a miña bisavoa tivo que coidar aos seus primeiros seis fillos sóa.
Trala chegada dos nacionais a Asturias polo Occidente desenterraron as fosas comúns e alí moitos familiares foron a recoñecer os corpos,os cales estaban maniatados e tiñan as bocas cosidas con alambre.
Trala Guerra Civil o seguiron pasando mal debido á escasez de alimentos. Xa rematada a guerra todavía quedaban algúns focos de resistencia "os maquis" aos cales os da zona chamaban "los emboscaos", estes eran o que quedaba das forzas republicanas, actuaban coma guerrillas, baixaban de vez en cando aos pobos para coller o pouco que tiña a xente nas casas. Seguiron con esa dinámica durante varios anos e incluso mataron a algunha persoa do pobo.
Xa vellos celebran as bodas de ouro.
Finalmente ela morre aos sesenta e nove anos e él morre aos 79.
sábado, 25 de enero de 2014
Plácido Mouriño "o fortachón"
Meu avó materno, Plácido Manuel Mouriño y Méndez, naceu en La Graña en 1932. Era o maior de catro irmáns varóns.
Seguíu a carreira militar do seu pai, meu bisavó (contramaestre militar), e foi escribiente.
Estivo embarcado no cruceiro Canarias (barco da Armada Española). Estando de dotación neste barco, xunto co resto da dotación, asistiron como representantes de España á boda relixiosa do Rei e a Raiña en Grecia. Alí, tiveron unha recepción para os españois que foron e os que vivían alí, con un banquete.
Cásase aos 28 años con María Flor Rodríguez Molina, nacida en Madrid (1941), cando ela ten 21 anos de idade.
Estivo en Guinea Ecuatorial varias campañas. Miña nai, que é a primoxénita (1961), recorda que cando él volvía de Guinea, non o recoñecía porque volvía tan moreno que non cría que fose él (ela tiña 3-4 anos).
Tamén recorda que cada vez que volvía dunha navegación, miña avóa quedábase embarazada (así ata 11 veces máis). Casi todos os nacementos eran en Outubro.
Cabe mencionar que o seu avó era o home máis alto da Armada Española no seu tempo.
No golpe de Estado de Tejero (1981) vivían nun barrio militar en Canido, e o único militar que non estaba embarcado era él. Todos tiveron medo debido á posibilidade dunha nova Guerra Civil e todas as mulleres do edificio foron a refuxiarse á casa dos meus avós por ser a única na que había un home.
Co paso do tempo, como a familia era numerosa e cada vez aumentaba máis, conseguíu outro emprego nun bufete de avogados.
Tíña unha saúde de ferro, pero aos 52 anos (1985), faleceu dun cáncer.
Tamén encontrei un blog o cal ten informacion sobre un enfrontamento entre o San Miguel de Cervantes e o Canarias.
 |
| Meu avó Plácido |
Seguíu a carreira militar do seu pai, meu bisavó (contramaestre militar), e foi escribiente.
 |
| Meu bisavó, Manuel Mouriño |
Estivo embarcado no cruceiro Canarias (barco da Armada Española). Estando de dotación neste barco, xunto co resto da dotación, asistiron como representantes de España á boda relixiosa do Rei e a Raiña en Grecia. Alí, tiveron unha recepción para os españois que foron e os que vivían alí, con un banquete.
 |
| Cruceiro Canarias iluminado con bombillas. |
 |
| No centro meu avó, durante a súa estancia en Grecia. |
 |
| Meu avó, o más alto, forte e moreno da fotografía. |
Cásase aos 28 años con María Flor Rodríguez Molina, nacida en Madrid (1941), cando ela ten 21 anos de idade.
 |
| Miña avoa Flor |
 |
| Meu avó nun dos viaxes a Guinea |
 |
| Miña nai (esquerda) e un dos seus irmáns co seu pai a primeira vez que ía ao cine. |
 |
| Miña nai (dereita) cos meus avós e dous dos seus irmáns na praia de Cobas. |
Cabe mencionar que o seu avó era o home máis alto da Armada Española no seu tempo.
No golpe de Estado de Tejero (1981) vivían nun barrio militar en Canido, e o único militar que non estaba embarcado era él. Todos tiveron medo debido á posibilidade dunha nova Guerra Civil e todas as mulleres do edificio foron a refuxiarse á casa dos meus avós por ser a única na que había un home.
Co paso do tempo, como a familia era numerosa e cada vez aumentaba máis, conseguíu outro emprego nun bufete de avogados.
Tíña unha saúde de ferro, pero aos 52 anos (1985), faleceu dun cáncer.
 |
| Certificado de nacemento do meu avó Plácido |
Tamén encontrei un blog o cal ten informacion sobre un enfrontamento entre o San Miguel de Cervantes e o Canarias.
"Adelante el de Mier, por más valer"
A familia comeza con un noble aquitano que se trasladou á fronteira navarra e que deu orixe á casa Jiménez; dando a súa vez orixe aos primeiros Reis de Navarra.
Un membro desta familia, foi nomeado Conde de Álava polo Rei de León (século X), este home cambia o seu apelido polo de Vela. Anos máis tarde o crecente poder dos Condes de Castela da lugar a unha gran rivalidade cos Condes de Álava, xa que estos últimos víanse coma os seus iguais e non coma o seus súbditos. Este enfrontamento resultou no abandono voluntario do Conde de Álava rexente, poñendo destino a Sevilla, onde axudou ao Emir para realizar a súa venganza contra o condado de Castela.
Esta forte rivalidade entre ambas familias alcanzou o seu cenit no 1029, co asasinato do tercer Conde de Castela por parte dos tres irmáns da familia Vela. Os tres irmáns foron executados.
O último e cuarto irmán, fuxiu co resto da familia a Alles (Valle de Peñamellera Alta).
 |
| Iglesia de San Pedro (Alles), do século XVIII. Ao fondo vemos o pico de Peñamellera Alta. |
 |
| Vistas de Alles dende a casa da miña avoa. |
Tralo asasinato do último herdeiro da familia Fernán- González (Condes de Castela), os Vela foron perseguidos no reino de Navarra e no condado de Castela para ser "xulgados". Para que isto non ocorrese, os Vela cambiaron o seu apellido ao de Mier1, que chegou ata hoxe.
 |
| Escudo da familia Mier |
 |
| San Miguel de Cervantes |
Suscribirse a:
Entradas (Atom)