sábado, 19 de abril de 2014

Vida dun ancián

Hoxe buscando por internet algunha pelicula galega, encontreime tras buscar un pouco unha que me chamou a atención e, aínda que sexa de debuxos animados conta unha historia realista e que verdadeiramente fainos pensar un pouco sobre nós mesmos e o noso comportamento cara os anciáns.

Emilio (esquerda) e Miguel (dereita) na ximnasia

A película da cal estou a falar é "Enrugas", nesta película veremos como o protagonista, o cal é un vello chamado Emilio. A historia comeza co seu ingreso nun xeriátrico e no progreso da pelicula o seu compañeiro de habitación Miguel axudaralle á disimular o seu alzheimer.

Persoalmente esta película pareceume maravillosa, ten momentos tristes os cales ademais de facerte sentir desa maneira, tamén fan que penses un rato, e dicir eses momentos tristes non están so para que se vexan e xa. Están alí porque queren facer que penses que intentes mirar dentro de ti e vexas a súa situación.
Por exemplo nalgúns momentos ves como inclusive Miguel cre que aos vellos os desechan e xa non os quere ninguén e que por iso están alí. Tamén cre que os enfermos mentais xa están perdidos e que é mellor non ir ao seu piso.

Asombroume moito a maneira en que Emilio intenta vivir os seus últimos instantes cuerdo como el quere vivilos, coma él mesmo e non coma un preso nunha cárcere, sen embargo ó final Emilio sucumbe ao alzheimer. Sen embargo a parte que máis me gustou foi cando Miguel opta por cambiar e axudar aos demais. Ó final, no cal están Miguel, Emilio e a Flaca (como a chama Miguel) gustoume moito sobre todo polo sorriso de Emilio.

En definitiva unha película moi realista e bastante dura ó meu parecer, sen embargo non faltan os momentos cómicos nesta película, xa que incluso a vida non é completamente mala.

Deixovos un enlace (pulsade "continue to video") para vela, xa que todolos outros enlaces aos que fun a tiñan cancelada.
Disfrutadea tanto como a disfrutei eu, non sentín para nada que malgastara o meu tempo con esta peli, é máis, sinto que investín moi ben o meu tempo ao mirala.

viernes, 18 de abril de 2014

Galego para os meus oídos

Hoxe, pensei en que ou nunca ou case nunca escoitara unha canción galega que me gustara, ata hoxe. A verdade é que fun a youtube para ver se había algunha canción ou melodía galega que me gustara.
Cal foi a miña sorpresa ao oír unha melodía máis que coñecida e que xa olvidara, "O son do Ar" esta melodía a cal xa ten os seus anos era unha que escoitaba moitas veces de pequeno, tranquila, relaxante, fermosa e sobre todo moi de Galicia.

Esta canción compusoa o grupo galego Luar na Lubre, este grupo empezou con esta melodía a cal é coñecida en distintas partes do mundo. Utiliza para as súas cancións a cultura galega e celta.

Moita xente confunde que esta melodia foi composta por Mike Olfield pero en realidade foi composta polo grupo galego. Mike Olfield colleu despois a canción e fixo outra versión.

Deixovos aqui a melodía e convidovos a mirar os bós comentarios e o aceptamento que ten unha canción de galegos.




O historietista malhumorado

Tras ler algúns libros na biblioteca do meu instituto decateime por facer unha entrada del, xa que aínda que os libros parezan raros en algunhas partes, ou surrealistas, a min indicame que o seu autor ten moita personalidade.

O autor destes libros é David Rubín, aínda que o que lin foron os seus primeiros libros, xa fixera alguns relatos cortos con anterioridade, tales como "Dos veces breve", "Tos"e "Humo".


David Rubín fumando a tope

Se quixera destacar algo dos libros? Pois serian as historias en si. Nelas utiliza temas como a soidade, o amor e neste último tamén se inclue a súa perda. O máis caracteristico destes relatos é que maioritariamente para estes utilizase a si mesmo coma protagonista, e nas outras ocasións utiliza a heroes míticos tales como Hércules, coma por exemplo no libro "El Héroe".


O libro "El Héroe"


 Tamén pode verse en case todos os relatos que os finais non son precisamente os máis desexados. A maioría acaban de maneira tráxica, triste ou violenta; sen embargo algúns poucos sálvanse. E dicir, maioritariamente os seus relatos son bastante amargos e incluso algo intimos, xa que David Rubín expresa nos seus relatos o seu estado anímico e a sua situación amorosa.

Viñeta de "El circo del desaliento"
Entre os seus libros e obras destacan:
  • "El Héroe (dos partes)

"El Héroe" parte 1

"El Héroe" parte dos


  •  El circo del desaliento




  • Corazón de tormentas




  • Beowulf ( este é dos máis recentes)





Sinxelamente eu convidovos a lelos xa que eu só lin os de "El Hèroe" e "El circo del desaliento" e deixaronme bastante sorprendido e satisfeito; nas clases de Historia de Galicia cando baixabamos a facer traballos eu sentabame na mesa a lelos xa que cando o noso profesor Manolo comentounolos, tiven interese neles. Se queredes saber sobre a biografía de David Rubín podedes pinchar aquí