Isto xa mo teño imaxinado. Aos 44 anos vir aqui ou simplemente saír da casa (para os que quedaran aquí) e non ver máis ca un neno nunha rúa chea de anciáns e adultos. E só por iso o futuro tanto deses nenos coma dos anciáns será escuro. A non ser que a xubilación se adiantase máis anos (que o goberno é capaz de todo) a xubilación aparecería como un dos principais problemas e causas de preocupación para os anciáns, xa que se non hai un numero suficiente de persoas traballadoras, os anciáns non poderan obter a súas pensións ou unhas pensións suficientes.
Pero, deixando iso de lado. E que pasará entón? Para min habería dúas posibilidades: que xóvenes españois ou inmigrantes veñan a Galicia para apoiar unha recuperación de natalidade, ou que simplemente como pobo galego que somos, desaparezamos (algo parecido ao vídeo do noso profesor Manolo) e sexamos algo parecido a unha especie en vías de extinción. Porque non poño como posibilidade que sexan os propios galegos os que recuperen a natalidade? Porque ao meu parecer a maioria dos galegos acostumaronse aos prexuizos que o restode España imbuiunos, e o aceptan. Desta maneira, para que ter fillos se Galicia non terá futuro?
Con esta maneira de pensar é coa que condenámonos a nós mesmos.
Pero xa que estou a falar de Galicia, poñereime tamén con Ferrol, e precisamente non é que vaiamos pola boa vía. Podedes velo aqui.
Convídovos a darlle un vistazo a esta páxina na cal se reunen varios datos da poboación de Ferrol, tanto actualmente como en relación ao pasado.
Para finalizar deixovos o Padrón de 2013 para que vexades a diferenza en cantidade que había entre os máis novos e os mais vellos fai só un ano.
|
No hay comentarios:
Publicar un comentario